Czas: 2 godz. 45 min. z jedną przerwą (ok. 20 min)
Premiera 7 października 2023 na Dużej Scenie
Spektakl z napisami w języku angielskim*
*napisy są najlepiej widoczne na parterze w rzędach VII-XII oraz na balkonie – w jego środkowej części, w rzędach I-X
spektakl rekomendowany dla widzów powyżej 16 lat
stroboskop / efekty pirotechniczne / dym / dym papierosowy
„Wielki zbiorowy wysiłek, show pełen przepychu i dbałości o każdy detal.”
Radio RAM
„Polski reżyser, jak Fellini, precyzyjnie zaprojektował każdy obraz sceniczny.”
teatralny.pl
„A statek płynie jest musicalem, który potrafi zachwycić zarówno swoją widowiskowością i rozmachem, jak i spójną oraz precyzyjną wizją artystyczną.”
teatrologia.pl
Historia znana z filmowego arcydzieła Federico Felliniego, reżyseria Wojciecha Kościelniaka, twórcy, który na deskach Teatru Muzycznego Capitol zrealizował „Mistrza i Małgorzatę”, „Frankensteina” czy „Blaszany Bębenek”.
Muzyka Mariusza Obijalskiego, scenografia Mariusza Napierały, kostiumy Martyny Kander, choreografia Mateusza Pietrzaka. Ponad 50 osób w obsadzie, orkiestra na żywo, tancerki i tancerze.
Wszystko razem tworzy widowisko, o którym widzowie piszą: „To chyba będzie mój ulubiony spektakl Capitolu. Dawno nie przeżyłam w teatrze takich emocji”, „Naprawdę godny polecenia!”, „Musical na wysokim poziomie”.
A recenzenci dodają:
„Wojciech Kościelniak trzyma formę, fason i szyk.” (Dorota Olearczyk, PIK Wrocław)
„ (…) powstał musical wspaniały: widowiskowy, bardzo dobry muzycznie. Prowokujący do myślenia o własnych postawach.” (Małgorzata Matuszewska, miarakultury.blogspot.com)
„Wizualnie to majstersztyk na miarę największych musicalowych i operowych scen.” (Piotr Sobierski, Miesięcznik Teatr)
Akcja spektaklu toczy się podczas podróży statkiem, nietypowej, bo osoby, które wypływają w 1914 roku z Neapolu, mają za zadanie spełnić ostatnie życzenie Edmei Tetui, śpiewaczki operowej uważanej za najwybitniejszą. Nim jednak prochy divy trafią do morza w miejscu przez nią wybranym, na statku będą dziać się zdarzenia niezwykłe, ważne, groteskowe i tragiczne, których świadkiem będzie… dusza Edmei.
Na pokładzie znajdą się nie tylko przedstawicielki i przedstawiciele świata opery i sztuki, ale także polityki, arystokracji, wyższych sfer towarzyskich. Niemal wszyscy przekonani o tym, że stanowią elitę, choćby z tego powodu, że znali Edmeę Tetuę. Czy jednak naprawdę ją znali? Czy bardziej płyną w tym rejsie dla niej, czy też dla zaspokojenia własnej próżności? Czy po to, by potwierdzić swój status, czy też rzeczywiście osobowość i talent śpiewaczki odcisnęły na ich życiu wyraźne piętno?
I jak to w spektaklach Wojciecha Kościelniaka bywa, musi pojawić się jakiś kontrapunkt dla całej historii. Tu będzie nim niespodziewana obecność na pokładzie serbskich uchodźców, która w połączeniu z zamachem w Sarajewie na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, jest zapowiedzią ciemnych chmur i wielkiej burzy – nie na morzu jednak i o sile znacznie bardziej niszczycielskiej niż największego, morskiego szkwału.
Światu, który właśnie się kończy, choć śpiewy, tańce, flirty i namiętności toczą się w najlepsze, przygląda się dziennikarz Orlando. Komentuje ludzi i wydarzenia, z narratora staje się uczestnikiem, by razem z inną niezwykłą bohaterką opowieści, wbrew ludzkim słabościom i machinie wielkiej polityki, spróbować odnaleźć sens tej wyprawy.
Licencja na adaptację scenariusza filmowego „E la nave va”, autorstwa Federico Felliniego i Tonino Guerry. została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.
Realizatorzy
A STATEK PŁYNIE
Oryginalny scenariusz filmu E LA NAVE VA:
Federico Fellini, Tonino Guerra
Scenariusz adaptowany i reżyseria:
Wojciech Kościelniak
Teksty piosenek : Wojciech Kościelniak
Muzyka: Mariusz Obijalski
Scenografia i rekwizyty: Mariusz Napierała
Kostiumy: Martyna Kander
Choreografia: Mateusz Pietrzak
Kierownictwo muzyczne: Adam Skrzypek
Charakteryzacja i peruki: Magdalena Chabrowska-Oleksiak, Agnieszka Jasiniecka, Zuzanna Sak
Reżyseria światła: Tadeusz Trylski
Reżyseria dźwięku: Sara Agacińska
Projekcje video: Veranika Siamionava, Zachariasz Jędrzejczyk
Asystentka reżysera: Katarzyna Witkowska
II asystent reżysera: Michał Jagodziński
Asystentka kostiumografki i scenografa: Aleksandra Grzelaczyk
Asystentka choreografa: Bożena Bukowska
Asystent reżysera świateł: Jakub Frączek
Inspicjenci: Wojciech Kupczyński, Małgorzata Szeptycka, Hubert Michalak
Przygotowanie wokalne: Magdalena Śniadecka, Magdalena Zawartko
Tłumaczenie na język angielski: Joanna Kiszkis
wykonane na potrzeby wyświetlanych napisów
Obsada
Edmea Tetua: Magdalena Szczerbowska
Teresa Valegnani: Justyna Szafran 14-16 II/ Elżbieta Kłosińska
Ildebranda Cuffari: Justyna Woźniak
Monika: Klaudia Waszak
Lady Violet Dongby: Małgorzata Walenda (gościnnie) 14-16 II / Katarzyna Granecka
Dorotea: Ewa Szlempo-Kruszyńska / Paulina Jeżewska 14-16 II
Księżniczka Hermina: Agnieszka Oryńska-Lesicka
Aureliano Fuciletto: Tomasz Leszczyński
Sir Reginald Dongby: Krzysztof Suszek
Ricotin: Jan Kowalewski
Wielki Książę von Herzog: Filip Karaś (gościnnie)
Conte di Bassano: Mateusz Kieraś
Kapitan Roberto De Leonardis: Michał J. Bajor
Hrabia von Huppenback: Karol Gronek (gościnnie)
Szef policji Kunz: Bartosz Picher
Dozorca / Medium: Rafał Kozok
Sabatino Lepori: Michał Dudkowski (gościnnie)
Zilojew: Dawid Suliba
Orlando: Marek Nędza (gościnnie)
Tancerki i tancerze:
Bożena Bukowska 14, 15 II
Mateusz Brenner 14-16 II
Dominika Józefowiak 16 II
Martyna Rak 14-16 II
Nadia Rosiak 14-16 II
Jacek Skoczeń 14-16 II
Tomasz Ryś 14-16 II
Dariusz Kowalewski
Orkiestra:
Dyrygent: Adam Skrzypek/Łukasz Bzowski
Gitara basowa: Adam Skrzypek/Grzegorz Piasecki/Anna Pawłowska
Instrumenty klawiszowe: Łukasz Bzowski
Perkusja: Sebastian Skrzypek/Dariusz Kaliszuk
Gitara elektryczna/akustyczna: Bogdan Skiedrzyński/Maciej Mazurek
I skrzypce/koncertmistrz: Beata Wołczyk
Altówka: Dariusz Wołczyk/Małgorzata Szczepanowska
Wiolonczela: Emilia Danilecka
Trąbka/flugelhorn: Dominik Gawroński/Jan Chojnacki
Waltornia: Mateusz Feliński/Marcin Drużdż
Saksofon/klarnet basowy: Robert Kamalski/Adam Bławicki
Studentki i studenci oraz absolwentki i absolwenci Studium Musicalowego Capitol:
Daria Englot / Dominika Siwiec
Milena Libura / Patrycja Spendowska 14-16 II
Wiktoria Łukowicz 14-16 II / Marika Klarman-Gisman / Milena Morawiec
Anna Cielecka / Natalia Minkina 14-16 II
Maja Frejtag 14-16 II / Barbara Ubysz
Zofia Banasik 14-16 II / Natalia Banaś
Helena Kosecka 14-16 II / Jagoda Latuszkiewicz
Magdalena Gurzyńska 14-16 II / Majka Bakalarz 14-16 II
Krzysztof Gogoj 14-16 II / Artur Leżoń
Szymon Majkrzak 14-16 II / Julia Wrona
Role dziecięce:
Pola Lesicka 14 II, 15 II
Kaja Ośnicka 16 II
Ada Zimoląg 15 II, 16 II
Zuzanna Maszyńska 14 II, 15 II
Anna Sopova 14 II
Antonina Cieślak 16 II
Media o spektaklu
Dagmara Chojnacka, Radio RAM: „Wojciech Kościelniak i Mariusz Obijalski zaproponowali nową muzyczną i tekstową oprawę starej fabuły. Wielki zbiorowy wysiłek, show pełen przepychu i dbałości o każdy detal. I gorzkie przesłanie wśród pozornie beztroskiej zabawy.” Posłuchaj całej recenzji.
Prof. Mirosław Kocur, teatralny.pl: „Polski reżyser, jak Fellini, precyzyjnie zaprojektował każdy obraz sceniczny. Pozostawił jednak artystom przestrzeń na własne poszukiwania w partiach solowych. Musieli się oczywiście zmieścić w sztywnych ramach kodów czasowych, ale artyści Capitolu pomimo tych mało sprzyjających okoliczności stworzyli wspaniałe kreacje.” Przeczytaj całą recenzję.
Małgorzata Matuszewska, miarakultury.blogspot.com: „Pyszne kolory, widowiskowość, pozorny brak „dziania się” tylko podkreślają niepokój i aktualność tej historii. Wojciech Kościelniak słynie z czułego przyglądania się dawnym dziełom i dawania im nowego, jeszcze bogatszego życia.” Przeczytaj całą recenzję.
Dorota Olearczyk, PIK Wrocław: „Wojciech Kościelniak trzyma formę, fason i szyk. Z właściwą sobie wrażliwością kreuje świat sceniczny zostawiając widzowi przestrzeń na zachłanne łapanie kontekstów, symboli, aluzji, absurdów, sensów…na rozsmakowywanie się w wizualnej i językowej stronie widowiska. ” Przeczytaj całą recenzję.
Aleksandra Wach, teatrologia.pl: „Kościelniak w pełni zna możliwości zespołu aktorskiego, z którym pracuje i ma pełną kontrolę nad każdą postacią pojawiającą się w spektaklu. Mozaika osobowości końca epoki może rozbłysnąć pełnią barw właśnie dzięki precyzyjnej reżyserii, w ramach której aktorzy kreują wyraziste i charakterystyczne postaci.” Przeczytaj całą recenzję.
Piotr Sobierski, Miesięcznik Teatr: „Mariusz Obijalski, z którym Kościelniak pracuje od kilku sezonów, stworzył kompozycję pełną rozmachu, co w naturalny sposób koresponduje z ikonicznym wizerunkiem opery, do tego współgra ze złotymi elementami wnętrza Capitolu. Przede wszystkim to muzyka znakomicie osadzona w dramaturgii spektaklu. ” Przeczytaj całą recenzję.
Wywiad Jacka Cieślaka z Rzeczpospolitej z Wojciechem Kościelniakiem
Cała złożoność scenariusza polega również na tym, że jest to opowieść o historii kina, zaś świat opery przywołuje się nie po to, jak w teatrze dramatycznym, żeby się z niej śmiać, bo jest sztuczna i koturnowa. Oczywiście nie unikniemy śmiechu, bo to jest komedia o rywalizacji wielkich artystów, którzy w nobliwy sposób, ale jednak ścigają się o palmę pierwszeństwa. Dla mnie jest to powód, żeby śmiać się z siebie, czyli ze społeczeństwa u szczytu swoich możliwości, niezdającego sobie sprawy, że świat się zmienia nieodwracalnie.
[Tu przeczytasz całość]
Wywiad Katarzyny Mikołajewskiej z Wyborczej Wrocław z Wojciechem Kościelniakiem
W związku z tym, że film Felliniego powstał w zupełnie innym czasie niż ten, w którym my się znajdujemy, ale również dlatego, że film jest kompletnie innym medium niż teatr, nie należy próbować przykładać do nich bezpośredniej kalki, bo to najczęściej nie wychodzi. W takiej sytuacji należy znaleźć język właściwy teatrowi muzycznemu i to próbowałem osiągnąć, pisząc scenariusz. Starałem się zachować tematy, problematykę i to wszystko, co się wiąże z rysem charakterologicznym postaci, ale jednak zrobić rzecz sceniczną, a nie filmową.
[Tu przeczytasz całość]
Zdjęcia
Fot. Krzysztof Bieliński
Plakat
