No tak, dokazują aktorzy na próbie, dokazują… dopóki nie pojawi się reżyser. To on ma w głowie kształt spektaklu, poszczególne role, jak kto powinien wyglądać i jak grać. Korzysta oczywiście z wiedzy i umiejętności innych: kostiumografów, scenografów, choreografów, kompozytorów, specjalistów od światła, dźwięku i głosu, twórców animacji. Bardzo ważna, wręcz kluczowa, jest relacja reżysera z zespołem aktorskim, często inspirująca i wzbogacająca spektakl. Tak jak w „Blaszanym bębenku”, w którym pojawiła się tintamareska, rodzaj lalki, podpowiedziany reżyserowi, Wojciechowi Kościelniakowi, przez jedną z odtwórczyń roli Oskara – Agatę Kucińską. Obydwie główne kreacje okazały się tak niezwykłe, że oprócz dublury roli, przygotowywanej zwykle jako zastępstwo, ten „oskarowy” duet stał się pomysłem na niezwykle wartościowe i cenione przez widzów urozmaicenie spektaklu.