Jak w zegarku, czyli technika sceny – AD
Czy ktoś steruje magią teatru? Tak, ale nie jest to jakiś Wielki Czarodziej, ani tym bardziej Czarnoksiężnik z Krainy Oz. Za wszystkim stoją ludzie, fachowcy, którzy z techniką sceny są za pan brat. Wiedzą, kiedy uruchomić mechanizm zapadni, w którym momencie opuścić sztankiety albo podnieść kurtynę. Włączają i wyłączają światło reflektorów, uruchamiają rzutnik, by pojawiła się odpowiednia animacja. Muszą nie tylko znać się na teatralnych urządzeniach, często potrzebna jest także ich siła fizyczna. I choć zdarzają się czasem w spektaklach sztuczki i iluzje, wszystko co dzieje się na scenie, pod nią i nad nią, opiera się przede wszystkim na nauce i zdobyczach techniki.
- Zapadnia – mechanizm, dzięki któremu część sceny obniża się lub podnosi
- Sztankiety – długie, metalowe pręty, zamontowane na linkach nad sceną, każdy z nich może udźwignąć kilkaset kilogramów. Można na nich zawiesić elementy scenografii, ekrany, tła sceniczne lub reflektory.
- Rzutnik multimedialny – urządzenie, dzięki któremu w trakcie spektakli pojawiają się projekcje na ekranach lub elementach scenografii
- Reflektory – lampy wysyłające światło w określonym kierunku. Mogą mieć moc od kilkuset do kilku tysięcy W
- Trick – sztuczka magiczna, złudzenie, efekt iluzjonistyczny wykorzystywany w widowiskach
- Kurtyna – element dekoracji teatralnej, oddzielający świat rzeczywisty od teatralnego. Podniesienie i opuszczenie kurtyny symbolizują początek i zakończenie lub przerwę w spektaklu. Kurtyna służy też zasłonięciu czynności technicznych wykonywanych podczas przedstawienia.
Wystąpili:
Doktor Strawiński: Konrad Imiela
Behemot: Mikołaj Woubishet
Technicy sceny: Jacek Bąk, Krzysztof Kwit, Michał Miazga, Piotr Musiał, Adam Nowak, Maciej Panas, Ranko Rašeta, Marek Sobczak, Tadeusz Terlecki
Wykorzystano elementy scenografii ze spektakli Teatru Muzycznego Capitol, zaprojektowanych przez:
Mirka Kaczmarka („Lazarus”)
Damiana Styrnę („Mistrz i Małgorzata”)
Annę Chadaj („Blaszany bębenek” i „Mock. Czarna burleska”),
oraz kostiumy ze spektaklu „Mistrz i Małgorzata” zaprojektowane przez Bożenę Ślagę
Wykorzystano muzykę Piotra Dziubka ze spektaklu „Mistrz i Małgorzata”
Wykorzystano fragmenty „Fausta” Johanna Wolfganga von Goethe w tłumaczeniu Emila Zegadłowicza
