Siedmioro bliskich nam ludzi odeszło w 2019 roku. Kilkoro nagle, niespodziewanie, wszyscy – przedwcześnie. Wszyscy zostawili po sobie piękną spuściznę – tym trudniej mówić o nich w czasie przeszłym.
Poczucie straty i pustki będzie nam towarzyszyć jeszcze długo.
Roman Kołakowski odszedł w styczniu. Poeta, pieśniarz, kompozytor, reżyser, dyrektor Artystyczny PPA w latach 1996-2005, przewodniczący kapituły Nagrody im. Aleksandra Bardiniego. Znakomity tłumacz tekstów Toma Waitsa, Bertolta Brechta, Nicka Cave’a, Włodzimierza Wysockiego, Bułata Okudżawy, Stinga, The Tiger Lillies, autor tekstów piosenek wykonywanych przez wielu polskich artystów. Pracował właśnie nad tekstami do październikowej premiery Capitolu, czyli „Mocka. Czarnej burleski”, zdążył napisać pięć z zamówionych dziesięciu songów.
W lutym zmarł Dariusz Kosiarski. Współpracownicy i przyjaciele nazwali go w pożegnaniu mózgiem i sercem Mazowieckiej. Dla wieloletniego kierownika działu technicznego Impartu, a od niedawna także Strefy Kultury Wrocław, nie było rzeczy niemożliwych, co w przypadku produkcji koncertowych jest cechą nie do przecenienia. Tegoroczny Przegląd Piosenki Aktorskiej był pierwszym od wielu lat bez doświadczenia, energii i zaangażowania niezastąpionego „Kosiary”.
W marcu zmarł Krzysztof „Wiki” Nowikow. „Samolot głośno łkając pod chmury niech się wzbije i na niebie kreśli napis: On nie żyje!” – to jego kompozycję do wiersza Audena wyśpiewała Justyna Szafran w koncercie „Plugawe oko poety”. Gitarzysta, aranżer, kompozytor – nie sposób zliczyć spektakli, do których napisał muzykę; pracował m.in. z Pawłem Szkotakiem, Ewą Wycichowską i Cezarym Studniakiem. Z Cezim, Marcinem Ożogiem, Zbigniewem Łowżyłem i Justyną Szafran tworzyli zespół Sztylety.
W kwietniu odszedł Ryszard Kaja – malarz, grafik, scenograf, kostiumolog, jeden z najlepszych polskich plakacistów. W ostatnich latach zajmował się niemal wyłącznie projektowaniem plakatów, głównie teatralnych, lecz nie tylko: spod jego ręki wyszła słynna seria POLSKA. Mieliśmy zaszczyt i szczęście z nim współpracować – tworzył identyfikację wizualną dla Przeglądu Piosenki Aktorskiej, jego dziełem jest też plakat do spektaklu „Liżę twoje serce”.
W lipcu odszedł Marcin Płaza. Wrocławski kompozytor, pianista i producent, współtworzył wiele znaczących wydarzeń Przeglądu Piosenki Aktorskiej. W 1997 roku otrzymał nagrodę prezydenta Wrocławia. Po ponad dziesięcioletnim pobycie w Irlandii i Wielkiej Brytanii, wypełnionym pracą na tamtejszym rynku muzycznym, wrócił do Wrocławia i zaangażował się twórczo w liczne przedsięwzięcia. Z wielkim żalem przyszło pożegnać tak doświadczonego muzyka i artystę w rozkwicie talentu.
W sierpniu zmarła Bożena Krzyżanowska, aktorka i piosenkarka, laureatka Nagrody Głównej X Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1989), artystka związana z Krakowem, Poznaniem i Wrocławiem, występująca również na scenach Gdyni i Warszawy. Na przełomie lat 1990-2000 występowała we Wrocławskim Teatrze Współczesnym, zagrała tu tytułową rolę w spektaklu „Piaf”, który miał prapremierę w warszawskiej Romie. Szersza publiczność pamięta ją z seriali „Samo życie”, „Na dobre i na złe”, i „M jak miłość”.
Przemek Paśko odszedł we wrześniu. Biznesmen o duszy artysty, przyjaciel aktorów, przez wiele lat jawny lub tajny sponsor rozmaitych, zazwyczaj niekomercyjnych projektów artystycznych. Szef niezapomnianego „Ośrodka” – klubu muzycznego w dawnym budynku Capitolu, lider zespołu „Paśko i Co To”, autor tekstów piosenek. We wspomnieniu o nim Konrad Imiela napisał „Można żyć 100 lat jałowo i powierzchownie, można tylko 56, ale gęsto i radośnie”.
Na zdjęciach od góry od lewej: Roman Kołakowski (Facebook Roman Kołakowski in memoriam), Dariusz Kosiarski (Facebook Impart), Krzysztof „Wiki” Nowikow (fot. Łukasz Giza / Teatr Muzyczny Capitol), Ryszard Kaja (kultura.gazeta.pl, fot. Łukasz Cynalewski), Marcin Płaza (Facebook Marcin Płaza), Bożena Krzyżanowska (PPA), Przemek Paśko (fot. Łukasz Giza / Teatr Muzyczny Capitol)
