O teatrze

Capitol to teatr otwarty na odkrywcze formy muzyczne i teatralne, lecz nie odwracający się od dobrych tradycji. Wystawia spektakle dla widzów dorosłych i dla dzieci: od przedstawień rozrywkowych, broadwayowskich musicali po adaptacje polskiej i światowej literatury, angażujące odbiorców w inteligentny dialog z twórcami. Udowadnia, że we współczesnym teatrze muzycznym możliwa jest nie tylko rozrywka, ale i odważna refleksja nad trudnymi, czasem kontrowersyjnymi sprawami – prywatnymi i publicznymi.

Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu jest teatrem miejskim – jednostką kulturalną Samorządu Miasta Wrocławia. Mieści się w budynku przedwojennego kinoteatru Capitol z 1929 roku. W wyniku gruntownej przebudowy w latach 2011-2013 został czterokrotnie powiększony, zyskał najnowocześniejszą technologię sceny, a jego – najpiękniejsze w Polsce – wnętrze w stylu art déco odrestaurowano z niezwykłą pieczołowitością. Capitol ma teraz europejską klasę i styl.

Od 2006 roku Capitol jest także producentem Przeglądu Piosenki Aktorskiej.

Teatr Muzyczny Capitol prezentuje spektakle na Dużej Scenie, Scenie Ciśnień (poziom -1) i Scenie Restauracja (poziom -1).

Od Operetki do Capitolu

Zespół operetki tworzył się po wojnie we Wrocławiu już w 1945 roku. Aktorzy, którzy przyjechali tu z różnych miast przedwojennej Polski, grali w nieistniejącym już Teatrze Popularnym (w tym miejscu obecnie mieści się hotel Holiday Inn.) Jednak za dzień powstania operetki przyjmuje się 21 marca 1955 roku, kiedy po raz pierwszy wystawiono „Zemstę Nietoperza” Johanna Straussa w reżyserii Szymona Szurmieja. W tym czasie teatr nosił nazwę „Operetka Dolnośląska”, grał klasyczne operetki, a spektakle odbywały się na scenie Opery Wrocławskiej. W 1964 roku operetka przeniosła się do obecnego budynku i dzieliła salę z kinem Śląsk. W kolejnych latach regularnie zmieniano nazwę tej sceny: w 1977 roku na „Teatr Muzyczny”, w 1979 na „Operetkę Wrocławską”, w 1991 dwa człony połączono w nazwę „Teatr Muzyczny – Operetka Wrocławska”. W 2002 kierownictwo teatru objął Wojciech Kościelniak, który całkowicie zmienił operetkowy profil teatru na nowoczesny teatr muzyczny. W 2004 roku Rada Miejska Wrocławia przegłosowała uchwałę o powrocie do historycznej nazwy – Teatr Muzyczny Capitol.

Dyrektorzy wrocławskiego teatru muzycznego

1955-1957 Stanisław Romański
1958-1959 Mieczysław Krzyński
1960-1963 Michał Religioni
1963-1964 Beata Artemska
1964-1966 Henryk Gąsior
1966-1979 Barbara Kostrzewska
1979-1981 Maria Januszkiewicz-NowickaT
1981-1991 Leon Langer
1991-2002 Marek Rostecki
2002-2006 Wojciech Kościelniak
2006-2021 Konrad Imiela
od 2021 Hubert Zasina (dyrektor naczelny), Konrad Imiela (dyrektor artystyczny)

Rada Artystyczna Teatru Muzycznego Capitol

Hubert Zasina – Dyrektor Naczelny
Konrad Imiela – Dyrektor Artystyczny
Rafał Derkacz
Jacek Gębura
Agnieszka Oryńska-Lesicka
Albert Pyśk
Adam Skrzypek
Justyna Szafran
Magdalena Szczerbowska
Klaudia Waszak
Łukasz Wójcik-Zawierucha
Tomasz Wysocki

Siedziba teatru

👉Kliknij tu, by wybrać się na wirtualny spacer po Teatrze Muzycznym Capitol s.teatr-capitol.pl/spacer-po-teatrze👈

Historia naszego budynku rozpoczyna się w 1929 roku: otwarty wówczas Capitol był jedną z najpiękniejszych budowli w tej części Europy. Do wybuchu II wojny światowej funkcjonował jako kinoteatr.

Niezwykle efektowny, kilkupiętrowy gmach frontowy – który mieścił kasy teatru i ekskluzywne sklepy, a na wyższych kondygnacjach mieszkania pracowników – był wyłożony podświetlaną mozaiką z charakterystycznym neonem. Dzisiejsza przeszklona fasada, jak i logo teatru powtarzają ten motyw: sześć pionowych linii i napis Capitol.

Tamten frontowy gmach nie przetrwał wojny – zniszczeniom oparły się tylko części foyer oraz widownia i scena.

Podczas przebudowy teatru w latach 2011-2013 miała miejsce renowacja i rekonstrukcja zabytkowych wnętrz, którą kierowała arch. Anna Morasiewicz.

Foyer parteru wraz z widownią Dużej Sceny to właśnie ta część teatru, która ocalała z wojennej pożogi. Poddana pieczołowitej renowacji, błyszczy teraz świetnością w najlepszym wydaniu. Drugiego tak efektownego i tak starannie odrestaurowanego wnętrza z tamtej epoki w Polsce nie ma.

Widownia Dużej Sceny wygląda dziś równie efektownie jak w 1929 roku, w chwili otwarcia. Na ściany w kolorze srebra i złota naniesiono zielone i miedziane laserunki, podświetlenie ozdobnego plafonu podkreśla jego unikalny kształt.

Wprowadziliśmy jednak kilka unowocześnień: fotele parteru ustawiono w lekkim łuku, z nieznacznym zagłębieniem do środka, żeby widzowie patrząc w bok nie zasłaniali sobie widoku na scenę. Warto zwrócić w związku z tym uwagę na specjalnie wymodelowany parkiet.

Poważnym zadaniem była też poprawa akustyki, tak by odpowiadała ona potrzebom teatru muzycznego. Na suficie i na ścianach bocznych zamontowano okładziny akustyczne, zaprojektowane w taki sposób, by nie zaburzyć oryginalnego wystroju wnętrza.