– Ależ to jest dobre! Na przekór tym wszystkim, którzy z góry orzekli, że “Gracjan Pan” w Teatr Muzyczny Capitol to hańba i sromota, Cezary Tomaszewski wraz z ekipą zaserwował widzom hymn o miłości bliźniego, która się nie wywyższa, nie unosi, nie czerpie satysfakcji z własnych przewag, nie ocenia z góry i akceptuje każdą inność. Jak Memphis ma swój Graceland, tak Wrocław – swój Gracjanland, kolorowy, błyszczący, kampowy, naiwny, z jawnie wyrażaną skłonnością do kiczu i przesady. I nie w tym rzecz, żeby dowodzić wyższości siedmiorga scenicznych Gracjanów nad Elvisem i vice versa – ale żeby uznać ich prawo do pokojowego współistnienia w popkulturowej przestrzeni – pisze Magda Piekarska na swoim facebookowym profilu.
– Wbrew przedpremierowym obawom widzów nie jest to teatr biograficzny ani nawet laurka na cześć człowieka, który wizerunkiem i bezkompromisowym wyrażaniem opinii prowokuje odbiorców swojej sztuki do hejtowania. Postać Gracjana oraz jego niosące jednoznacznie pozytywne przesłanie piosenki służą twórcom musicalu do opowiadania o współczesnym świecie, postawach wobec inności i trudnej sztuce cieszenia się życiem – dodaje Katarzyna Mikołajewska w Gazecie Wyborczej Wrocław.
– Nie ma tu rozstrzygnięcia kwestii tego, kim właściwie jest Gracjan Roztocki, na czym polega jego fenomen. Tomaszewski z Fiedorczuk robią spektakl o potrzebie czułości, akceptacji i ekspresji, wyrażania siebie; o nieocenianiu. Ale też o tym, jak niebezpieczne i wieloznaczne jest słowo „normalny” – jest ono w dzisiejszej Polsce zagadnieniem wysoce politycznym. W ucieczce w dziecinne piosenki można też dostrzec rodzaj psychologicznej regresji, coś na kształt terapii – pisze Witold Mrozek w Gazecie Wyborczej.
Grzegorz Chojnowski z Radia Wrocław Kultura daje spektaklowi 3+: – Ten spektakl miał szansę, gdyby od doskonałego pomysłu quasi-biblijnej narracji dotrzeć do może parodii kaznodziejstwa, religijnego, politycznego, medialnego. Ale nie da się tego zrobić jeśli, powiedzmy to wprost, naiwny i prościutki przekaz zaledwie ubiera się w formę warsztatowo, wykonawczo nienagannego teatru muzycznego.
Zdjęcia Łukasz Giza / Teatr Muzyczny Capitol
PRZED PREMIERĄ:
Do przeczytania dwie rozmowy z reżyserem spektaklu, Cezarym Tomaszewskim
– [Musical] jest nośnikiem szczęścia, bo nawet jeśli opowiada o poważnych sprawach, to wszyscy tańczą i śpiewają, uśmiechają się i estradowo „popisują”, ku uciesze tłumów. Piosenka jest medium Gracjana, a szczęście i wolność ekspresji, głównym tematem jego wielu piosenek. Gracjan kontaktuje się ze światem muzyką. Śpiewa wszystko i o wszystkim. I robi to na przekór złośliwym i krytycznym opiniom, jak powinno się śpiewać. Czy jeśli ktoś będzie się śmiał, czy to znaczy, że trzeba bać się śpiewać? Skoro ktoś może nie zrozumieć, czy to znaczy, że nie warto tańczyć? Oczywiście trudno o tym wiedzieć wszystkim, którzy znają twórczość Gracjana tylko z piosenki „Kupa”, która, na marginesie, ma blisko 11 i pół miliona odsłon. Co dobitnie pokazuje, co lubią ludzie, czym interesują i co się sprzedaje – „Jak wejść w gracjanizm”, Małgorzata Matuszewska, miarakultury.pl, 10 stycznia 2020
– Gracjan jest jednym z najciekawszych, jeżeli nie najciekawszym zjawiskiem, jakie pojawiło się w polskim internecie. Chyba też najbardziej kontrowersyjnym. Polaryzuje odbiorców i wymyka się rozpoznaniu, trudno go zaklasyfikować, a opinie o nim i jego twórczości są rozmaite – od szaleńca po geniusza. […] Tworzymy fantazję inspirowaną postacią Gracjana, która bardziej opowiada o nas, czyli ludziach w dobie internetu z 2020 r., aniżeli o nim bezpośrednio. „Nie bójmy się Gracjana”, Dorota Oczak-Stach, Gazeta Wyborcza Wrocław, 10 stycznia 2020
Do posłuchania materiał Radia RAM:
…Radia Wrocław Kultura – rozmowa z Cezarym Tomaszewskim, Michałem Szymańskim i Tomaszem Leszczyńskim
Gracjan Pan nawiązuje z pewnością do motywu Piotrusia Pana, ale przede wszystkim będzie chyba opowieścią o tym, jak pozytywny przekaz i przyjazna komunikacja konfrontuje się z internetowym hejtem – Magda Piekarska i Grzegorz Chojnowski, audycja 7 stycznia 2020
i Radia Rodzina:
